ANNESİZ İLK BAYRAM!

Mübarek Ramazan ayını beraber karşıladık...

İlk iftarı beraber yaptık Annemle...

İki, üç, dört, beş, altı, yedi derken...

Ramazanın ondördüncü iftarı oldu.

Olağanüstü bir gece yaşadık...

İftarı Annemle yaptık, Sahurda Annesiz kaldık.

Bir varmış, bir yokmuş dedikleri buydu sanki.

Artık Annem yoktu.

Ağlamak sızlamak faydasız...

Takdir-i İlahi'ye, boynumuz kıldan ince idi.

Yapılacak tek şey vardı...

Canım Anneme son vazifemizi layıkıyla yerine getirmek...

Bizde öyle yaptık...

Ramazan ayının manevi havasıyla, feyziyle, bereketiyle, Annemi ebedi istirahatgâhına uğurladık.

Gözyaşlarımızı içimize akıtarak, hayata bıraktığımız yerden devam dedik.

Deyim yerindeyse acımızı kalbimize gömdük.

Evet iki hafta geçti, Ramazan Bayramı kapımızı çaldı...

Annesiz ilk bayram nasıl geçecek...

Anneme sarılamayacak, elini öpemeyeceğiz artık...

Bayramı biraz buruk geçirecek, Annesiz bayramlara alışmak zorunda olacak, bu durumu kabulleneceğiz.

Bayram yemeklerinin tadı tuzu olmayacak biliyoruz...

Eski bayramların anılarıyla yaşayacak, hasret ve özlemle yad edeceğiz güzel günleri...

27 yıldır babasız geçirdiğimiz bayramlara anne yokluğunu da ekleyecek alışmaya çalışacağız çare yok...

Bayramı anasız babasız buruk geçirenler kervanına bizde katılacağız...

Annesiyle ve Babasıyla bayram yapanlara imrenecek, mutluluklarını paylaşmakla yetineceğiz.

Yaşadığımız hayatta her şeyin gelip geçici olduğu bilinciyle kalan ömrümüzü geçirecek, sevap hanemizi doldurmaya çalışacağız.

Ve Mevlana hazretlerinin şu sözlerini kulağımıza küpe yapacağız...

"Çok fazla anlam yüklemeyin dünyaya...

Yarısı şükür, yarısı sabır...

Yarısı teselli, yarısı kahır.

Kimseyi bilmeden yargılamayın...

Herkesin derdi kendine ağır.

Anlatmak ve anlaşılmak için de...

Fazla yormayın kendinizi.

İnsanların yarısı samimiyetsiz...

Diğer yarısı ise sağır."

Kalın sağlıcakla,

Ramazan Bayramı cümlemize hayırlar getirsin İNŞALLAH.

| Bu haber 1706 defa okunmuştur.