HİÇ ÖLMEYECEKMİŞ GİBİ YAŞAYANLAR İÇİN!

Ey ölüm;

Habersiz geleceksin bir gün biliyorum.

Kapımı çalmadan gireceksin içeri, onu da biliyorum.

Elimde işim, ocakta aşım...

Gözümde yaşıma bakmadan geleceksin.

Ne haber vereceksin, ne de davet edilmeyi bekleyeceksin.

Dünya hâlen içimdeyken...

Heveslerim zirvedeyken...

Hiçbir işimi bitirmemişken geleceksin.

Hazırlığım yok, umutlarım çokken...

Belki aç, belki tokken geleceksin.

Onu da biliyorum!

Biraz bekle, biraz dur, biraz geç gel diyemem sana...

Birşeyler alamadan yanıma,

Yalnız kalınca kabirde neler gerekir yanımda.

Onları doldurmadan valize...

Kimseyle vedalaşmadan...

Son taksitlerimi yatırmadan...

Oğlumu son kez görmeden...

Kızımı doya doya öpmeden...

Son sözlerimi diyemeden geleceksin.

İzin bile almadan, müsaitmisin diye sormadan...

Yaşa başa bakmadan...

Son lokmayı yutmadan geleceksin.

Diyerek ne de güzel anlatmış şair.

Peki bunların hepsini biliyor, fakat görmezden geliyoruz değilmi?

Sanki ölüm bizim kapımızı hiç çalmayacak gibi yaşıyor...

Birbirimizi kırmaktan, üzmekten zerre kadar çekinmiyor...

Menfaatimizi herşeyin önünde tutmaktan geri durmuyor...

Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için yaşıyor

Yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışıyor muyuz?

Hazırlık yapmak için...

Geç kaldım dememek için...

Haydi muhasebe yapalım.

Ölüm kapımızı çalmadan...

Hayır kapılarının açılmasına...

Haramlardan uzak durmaya...

Allah'ın istediği gibi yaşamaya...

Kısacası insan olmaya...

Ne dersiniz...?

Çiçek öldükten sonra su vermenin hiç bir faydası olmaz...

Bilelim yeter.

| Bu haber 722 defa okunmuştur.