Mü’minûn Sûresi’nin ilk on âyeti kurtuluşa eren Mü’minlerin özelliklerinden bahsediyor. On birinci âyet ise kurtuluşa eren kimselerin yapması gerekenleri, yapanların cennetin en değerli yeri olan Firdevs cennetine varis olacaklarından bahsediyor. Sonra ise cennet yada cehenneme namzet insanın yaratılış serüveni gözler önüne seriliyor: Gerçek şu ki; biz insanı çamurdan alınmış bir özden yaratıyoruz; sonra onu sağlam bir korunakta nutfe haline getiriyoruz. Ardından nutfeyi (döllenmiş yumurta) alakaya (rahimde asılıp beslenen embriyo) çeviriyor, alakayı şekilsiz et (görünümünde) yapıyor, bu etten kemikler yaratıyor, daha sonra da kemiklere adale giydiriyoruz; nihayet onu bambaşka bir varlık halinde inşa ediyoruz. Yapıp yaratanların en güzeli olan Allah çok yücedir. (Mü’minûn 12-14) Devamında ise direkt son noktayı koyuyor. “Sonra siz bunun ardından mutlaka öleceksiniz. Sonra da kıyamet gününde tekrar diriltileceksiniz. (Mü’minûn 15-16)
Dünya yolculuğumuz: basit bir şeyle (necis bir su) başlıyor. En güzel şekilde yaratılıyoruz. Bundan sonrası artık imtihan! ya en güzel yaratılışa uygun bir yaşantı, yada Allah korusun aşağıların aşağısına yuvarlanma. Sonra bir ölüm. Sonra kıyamette tekrar diriliş. Buna iman ediyoruz. Dünyaya geliş gayemiz yaratılış safhalarımız aynı bile olsa hayvanlar gibi değil. Ulvi bir amacımız var; Allah’a kulluk!
Ölümden sonraki diriliş ve bir hesaba doğru dört nala koşturuyoruz. Ölüm ansızın kapımızı çalacak (bu satırları yazarken camiden sala okunuyordu) ama hesaba çekilmeyecek gibi yaşıyoruz. Buyuruyor ki Rabbimiz: “Bu gün hiç kimse en küçük bir haksızlığa uğratılmaz. Sadece yapıp ettiklerinizin karşılığını görürsünüz.”(Yâsin, 54) Anlıyoruz ki hesabın neticesi bizim elimizde; dünyada yaptıklarımızın ve yapmamız gerektiği halde yapmadıklarımızın hesabını çekeceğiz.
Hayat bir sınav; açlık, hastalık, savaş, afet veya zenginlik gibi pek çok sınav mevcut. Bugün gündemde olan iki sınava dikkatlerinizi çekmek istiyorum. 1’incisi Gazze’de kardeşlerimizin başlarındaki sınav, 2’ncisi ise Gazze’de yaşamayanların yani bizim sınavımız. Gazze dekiler gördüğümüz kadarıyla sınavı başarı ile atlatıyorlar. Ama bizim durumumuz biraz düşündürücü. Alemlerin sultanı Hz. Muhammed Sallallahu aleyhi vesellem: “Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, onu (zalimlere de) teslim etmez…” (Müslim, “Birr” 58; Tirmizî, “Hudud” 3) diye bize bir hatırlatma yapıyor. Peki biz bunun neresindeyiz. Ferdi sorumluluklarımızdan bahsediyorum. “Boykot yapın” dendi. Yapanlar var ama gördüğüm kadarıyla ilçemde bu çok uygulanmıyor. Başka yapacak bir şeyimiz kalıyor mu? Elbette duamız her zaman devam edecek. Kardeşlerimiz için dertleneceğiz. Ama sözde dertlenme değil. Bugün sivil pek çok faaliyet yapılıyor. Küresel Sumud Filosu bunlardan birisi “Rabbim başarıya ulaştırsın.” Burada birkaç şey dikkatimi çekiyor o da şu: Gazze konusunda Müslüman olmayanlar daha fazla dertleniyor, uğraşıyor, tepki gösteriyor. Bizim yapmamız gerekeni başkası yapıyor sanki.
İnanıyorum ki Gazze elbette Rabbimin yardımıyla zafere ulaşacak. Bizim zaferimiz ise seferde yapmamız gereken olacak. Yani her şeyde olduğu gibi Gazze meselesi konusunda da yaptığımızdan ve yapmadığımızdan hesaba çekileceğiz. 1800 küsür kilometre ötede olan bir olay bizim cennetimiz ya da cehennemimiz olacak. “Başkası şöyle yaptı, böyle yaptı, devlet şunu yaptı bunu yapmadı” bizi kurtarmayacak. Yarın Rabbimizin katında bize mazeret olacak şeyler yapmalıyız yoksa kimsenin yaptığı benim hesabıma yazılmayacak hem günah hem sevap. (Bu arada navigasyondan Gazze yazdım güzergah çıkarmadı. Ama İsrail çıkıyor. Buda acı bir tablo olarak şurada dursun)
| Bu haber 1808 defa okunmuştur.
